« Επιστροφή | Κάλλιστος Ware – T.S.Eliot, Ο Συντροφός μας στην Οδό. » | Λάμπρος Καμπερίδης – Πανσπερμία του Λόγου » | William Butler Yeats - Και τι μ' αυτό; » | Νικολάϊ Μπερντιάγεφ - Ο Μέγας Ιεροεξεταστής » | Κρίστοφερ Μέριλ – Ταξίδι στον Άθω » | Γιώργος Σεφέρης - Επιστολή Νο 62 » | e.e. cummings - 33x3x33 » | Αλέξανδρος Κοσματόπουλος - O Aγρός του αίματος » | Zήσιμος Λορεντζάτος – Κ.Καβάφης » | Πάνος Θεοδωρίδης – Άγιος Παράμονος »

T.Σ.Έλιοτ – Έρημη Χώρα

Image Hosted by ImageShack.us

Ποιός είναι ο τρίτος που βαδίζει πάντα πλάι σου;
Oταν μετρώ, υπάρχουμε μόνο εσύ κι εγώ
Mα όταν κοιτάζω εμπρός στον άσπρο δρόμο
Yπάρχει πάντα κάποιος άλλος που βαδίζει πλάι σου
Γλιστρώντας τυλιγμένος σε μια σκούρα κάπα, κουκουλωμένος
Δεν ξέρω αν είναι άντρας ή γυναίκα
-Μα αυτός εκεί, απ' τ' άλλο πλάι σου, ποιός είναι;

Ποιος είναι αυτός ο ήχος ψηλά στον αέρα
Μουρμουρητό μητρικού θρήνου
Ποιες είναι αυτές οι ορδές που συνωστίζονται κουκουλωμένες
Σ' απέραντες πεδιάδες, σκοντάφτοντας στη ραγισμένη γη
Ζωσμένες απ' τον χαμηλό ορίζοντα μονάχα
Ποια είναι η πόλη πέρα απ' τα βουνά
Διασπάται, μετασχηματίζεται, εκρήγνυται μες στον μενεξεδένιο
αέρα
Πύργοι που πέφτουν
Ιερουσαλήμ, Αθήνα, Αλεξάνδρεια
Βιέννη, Λονδίνο
Εξωπραγματικές

Σελ. 59

…Την ίδια εκείνη εποχή, οι καταστροφές, οι ανατροπές, η κοι­νωνική και οικονομική αστάθεια και η παντός είδους αναρχία που προκάλεσε ο πόλεμος, οδήγησαν τον Έλιοτ σε μεγαλύτερη εσω­στρέφεια. Η συνειδητοποίηση μιας νέας κατεύθυνσης και μιας νέ­ας «αποστολής» διαφαίνονται στην Έρημη Χώρα [The Waste Land] (1922). Η Έρημη Χώρα, κυρίαρχο θέμα της οποίας είναι το κενό και η ασημαντότητα της ύπαρξης όταν δεν υπάρχει πίστη, ή τουλάχιστον μια εσωτερική σταθερότητα, χαρακτηρίζεται από τον τελετουργικό λόγο, την αυστηρότητα στη δομή, καθώς και από την συχνή χρήση υπαινιγμών και συμβόλων. Στην κατάθλιψη που διαπνέει το ποίημα, αντιπαρατίθεται η ελπίδα νοήματος που προσφέρει η θρησκευτική πίστη. Εδώ, και από εδώ και πέρα, ο λόγος του Έλιοτ γίνεται πλέον υπερβολικά πυκνός, σχεδόν ασφυκτικός. Παλιά θησαυρίσματα του από αναγνώσεις των Γρα­φών, της Ιστορίας, της Μυθολογίας, της Φιλοσοφίας, ενσωματώ­νονται στο κείμενο του στην αρχική τους μορφή, που συχνά συμ­βαίνει να είναι σε αρχαία αγγλικά, λατινικά, σανσκριτικά, ή σε κάποια ευρωπαϊκή γλώσσα. Παράλληλα, γίνεται πλήθος αναφο­ρών σε γεγονότα και καταστάσεις. Κάθε στροφή του Έλιοτ κου­βαλά πλέον ένα τέτοιο φορτίο παραπομπών που θα μπορούσε να βουλιάξει το ποίημα - αν αυτό δεν ήταν τόσο ρωμαλέο και αυθύ­παρκτο.
Σελ. 10-11


Τ.Σ.Έλιοτ
Εισαγωγή-Μετάφραση - Παυλίνα Παμπούδη
Εκδόσεις Printa, 2003

Ετικέτες

"τέχνη είν' η συγκίνηση που σε τινάζει πάντα στον αέρα"
Νίκος Καρούζος (1980, Τα ποιήματα Β',ΙΚΑΡΟΣ, σ.41)

Ωστόσο λίγο παρακάτω, σ.45, ο ποιητής μαρτυρεί την προφορική αλήθεια μας ("Προφορική είναι πάντα η αλήθεια, τα γραφτά μας αποκοπτόμενα με του αστάθμητου το αυθεντικό πολύφωνο ψαλίδι.")

Εσείς, Χοιροβοσκέ, πόσο χρειάζεστε - πραγματικά - τον διανοούμενο, νομπελίστα, λάτρη του Brandley ποιητή ;

metabasis,

Καθόλου έως πάρα πολύ, μιας και αυτό που συγκινεί εμένα προσωπικά τουλάχιστον είναι οι εσωτερικές στάσεις και όχι οι λέξεις!

Aν η γλώσσα του μέλλοντος αιώνος θα είναι η προσευχή τότε η γραμματική της θα είναι η σιωπή.

Δημοσίευση σχολίου
eXTReMe Tracker